ÇaNaKKaLE BiR BaŞKa

Ayakta çorap yok, papuçlar su alıyordu,
Bazıları üşütüp, rahatsız oluyordu.
Karşıda donanımlı kalabalık bir ordu,
Çanakkale yanıyor, analar ağlıyordu.

Kimisi papuç giymiş, kimisinde çarık var,
Dillerinde tekbirle ölüme koşuyorlar.
Pes edecekler diye çok bekledi düşmanlar,
Şehid olmak ne demek, nereden bilsin onlar.

Hücum emri verince baştaki komutanlar,
Atılıyordu hemen gözü pek kahramanlar.
Onların heybetinden korkuyordu düşmanlar,
Çanakkale mesajdır, onu anlayan anlar.

Çanakkale bir başka, çocukların kanı var,
Okulunu bırakıp koştu delikanlılar.
Etten duvar ördüler, cephede o çocuklar,
Arkasına bakmadan kaçıp gitti haçlılar.
 
Adem Uysal